Εις ανάμνησιν

Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις ότι τα λόγια που έμαθες δεν είναι αρκετά για να εκφράσεις όσα κυκλοφορούν σαν στρόβιλος από το κεφάλι στην καρδιά και πάλι πίσω. Ειδικά όταν μαθαίνεις μία είδηση σαν κι αυτή. Το χαμό ενός φίλου...
Διάβασα το κείμενο του Πάνου στο http://www.air-waves.blogspot.com/  πριν από λίγη ώρα και ξέσπασα, ξέσπασα σε κλάματα που έπρεπε να κρατήσω όταν εχθές το μεσημέρι ο Άκης προσπαθούσε να κρατήσει τα δικά του δάκρυα. Τώρα κοιμάται και εγώ κλαίω.
Η μνήμη επέστρεψε σε ημέρες ραδιοφώνου-ξεκίνημα για τους περισσότερους από εμάς, σε στιγμές χαράς όπως το φθινοπωρινό απόγευμα του γάμου του Γιώργου και της Δανάης ανεβαίνοντας στο Πήλιο, το καλοκαιρινό μεσημέρι στη βάφτιση του Μάνου με τη θερμοκρασία και το κρασί να έχει κάνει το κεφάλι αερόστατο, εκείνο το δείπνο στην Αθήνα ένα χειμωνιάτικο βράδυ, που λόγω δουλειάς τους πρόλαβα στο γλυκό, τα πειράγματα σε κάθε τηλεφώνημα και η υπόσχεση για συνάντηση στην πρώτη "άνοδο" ή "κάθοδο", εκείνη την Πρωτοχρονιά στο σπίτι τους χαζεύοντας τα βεγγαλικά στον ουρανό του Βόλου και κάνοντας προβλέψεις για την τυχερή μας χρονιά...
Αχ, βρε Γιώργο. Τυχερό ήταν ότι σας γνωρίσαμε και μας υποδεχτήκατε στη ζωή σας, όπως πάντα με ευγένεια και χαμόγελο. Δεν μπορώ να αποχαιρετώ φίλους, δεν θέλω, αρνούμαι να δεχτώ ότι οι άνθρωποι φεύγουν έτσι από τη ζωή μας, αφήνοντας μας λίγο πιο μόνους από όσο ένιωθε εκείνος ο Μικρός Πρίγκηπας του Εξυπερύ...

Θραύσματα μνήμης που φτιάχνουν οι φίλοι σου για σένα. Άρχισα το ψάξιμο. Έψαχνα τους σκληρούς δίσκους της ψηφιακής μου ζωής και βρήκα μια παλιά εργασία από το Μεταπτυχιακό στο Λονδίνο. Ήταν ο Μικρός Πρίγκηπας του Εξυπερύ, διασκευασμένος σε πολυμεσική εφαρμογή. Πάτησα το exe αρχείο και βυθίστηκα σε μια νιρβάνα που μου έφερε η ακολουθία των σχημάτων, των χρωμάτων, των σκίτσων (σκαναρισμένων από το κακοπαθημένο βιβλιαράκι) και της μουσικής των Joy Division (είχα επιλέξει το Atmosphere) για το πρώτο μέρος και το Passenger του Iggy Pop για το δεύτερο.

Πιο πολύ νομίζω ότι με οδήγησαν να ξαναδώ αυτό το project τη συγκεκριμένη στιγμή, αυτά τα δύο τραγούδια και κάτι που είχα σημειώσει στο κακοπαθημένο βιβλιαράκι.
Το μυστικό της αλεπούς στο Μικρό Πρίγκηπα: "It is only with the heart that one can see rightly; what is essential is invisible to the eye".
Μέχρι να ξανασυναντηθούμε...Καληνύχτα