Νέο βραβείο για τον Εξάντα του Γιώργου Αυγερόπουλου στην Πορτογαλία

Να και μια ευχάριστη είδηση

Με το δεύτερο βραβείο, αυτό της «Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης» (Prémio Educação Ambiental) τιμήθηκε το ντοκιμαντέρ του Εξάντα «Πεθαίνοντας στην Αφθονία», στο φεστιβάλ «Cineeco 2009, XV festival internacional de cinema e video de ambiente» (15ο Διεθνές Φεστιβάλ Οικολογικού Κινηματογράφου και Βίντεο).
Στο φεστιβάλ που διοργανώνεται τα τελευταία 15 χρόνια στην πόλη Seia της Πορτογαλίας, συμμετείχαν 103 δημιουργοί από 26 χώρες του κόσμου. Έχοντας σε πρώτο πλάνο το Περιβάλλον, το σημαντικό αυτό πολιτισμικό γεγονός έχει ως στόχο «να προωθήσει τις αξίες της οικολογικής συνείδησης και του σεβασμού προς τη φύση».
Αξίζει να σημειωθεί, ότι είναι η δεύτερη συνεχής χρονιά που ο Εξάντας, του Γιώργου Αυγερόπουλου, βραβεύεται στο συγκεκριμένο φεστιβάλ. Το 2008, τα «Ψηφιακά Νεκροταφεία» είχαν αποσπάσει δύο ειδικά βραβεία από την κριτική επιτροπή, το Prémio Resíduos και το Prémio Alerta, αναφερόμενα αντίστοιχα στην οικολογική συνείδηση και την ανθρώπινη επαγρύπνηση μπρος στην καταστροφή του περιβάλλοντος.

Το «Πεθαίνοντας στην Αφθονία», που προβλήθηκε στην ΝΕΤ τον Δεκέμβριο του 2008, αναδεικνύει πως τα «παιχνίδια» των κερδοσκόπων στους χρηματιστηριακούς οργανισμούς, οδήγησαν τον αγροτικό πληθυσμό της Ινδίας από την αφθονία σε διατροφικά προϊόντα, που απλόχερα τους προσέφερε η γη τους, στην ένδεια και τον υποσιτισμό.
Το ντοκιμαντέρ εξετάζει τον τρόπο που οι πολυεθνικές εταιρίες τροφίμων ξεγελώντας τους αγρότες, μπορούν να τους οδηγήσουν κατά εκατοντάδες στην αυτοκτονία λόγω χρεών. Η κρίση των τροφίμων στο προσκήνιο, με τις αιτίες και τις άμεσες συνέπειές της.
Περισσότερα για το «Πεθαίνοντας στην Αφθονία» εδώ
Περισσότερα για το «Cineeco 2009» εδώ

Επιδοτούμενη Αρθρογραφία

Ενα άρθρο στην κατηγορία Επιστήμη των Times της Νέας Υόρκης για τα απόβλητα στον Ειρηνικό Ωκεανό ίσως θα μπορούσε να θεωρηθεί «ρουτίνα» για μια τόσο μεγάλη εφημεριδα. Ωστόσο, το συγκεκριμένο άρθρο που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη είχε μια ιδιαιτερότητα: οι αναγνώστες συγκέντρωσαν χρήματα, ώστε ο δημοσιογράφος να ταξιδέψει, να κάνει την έρευνα και τελικά το όλο θέμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος του άρθρου υπάρχει και η σχετική εξήγηση: τα έξοδα ταξιδίου καλύφθηκαν εν μέρει από τους αναγνώστες του Spot.Us, ενός μη κερδοσκοπικού διαδικτυακού project, το οποίο στηρίζει τους δημοσιογράφους freelance. Στόχος είναι να ενημερώνεται το κοινό για θέματα τα οποία είναι λιγότερο δημοφιλή, λόγω υψηλού κόστους στην κάλυψή τους. Για το συγκεκριμένο άρθρο συγκεντρώθηκαν 6.000 δολάρια από 100 δωρητές. Μεταξύ αυτών, ο ιδρυτής της wikipedia.

"Φαγητό από τα σκουπίδια" Νέο Κίνημα ή Σημείο των Καιρών;

Αντιγράφω την είδηση όπως παρουσιάστηκε στην ιστοσελίδα της Deutche Welle
(http://www.dw-world.de/dw/article/0,,4884266,00.html)
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στη Γερμανία ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό και κυρίως νέοι. Πολλοί από αυτούς δεν το κάνουν από ανάγκη αλλά από πεποίθηση.
Το βράδυ όταν δεν τους βλέπει κανείς αρχίζει η περιπέτεια για τον Ρασόλ Εραμούνι και τον Γιοργκ Μπεργκστετ. Εφοδιασμένοι με ψάθινα καλάθια και φακούς ψάχνουν στα κοντέινερ, εκεί που τα σουπερμάρκετ πετάνε τα σκουπίδια τους. Ψάχνουν και βρίσκουν φρέσκα ακόμα τρόφιμα: μπανάνες, μήλα, ψωμί του τοστ, σοκολάτες, γλυκά ακόμα και λουλούδια.
Μερικά τρόφιμα έχουν μόλις λήξει ή σε άλλα είναι λίγο στραπατσαρισμένη η συσκευασία. Στη γλώσσα των νεαρών οι νυχτερινές αυτές εξορμήσεις αποκαλούνται περίπου σε ελεύθερη απόδοση ‘πάμε κοντέινερ’; Ο Ρασόλ λέει πως στην πατρίδα του τη Συρία δεν πετάνε τίποτα. Ο λόγος που μαζεύει τα τρόφιμα από τα σκουπίδια είναι οικονομικός, αλλά συμπληρώνει: «Από αυτές τις μπανάνες μόνο μια δεν ήταν καλή και αμέσως τις πετάνε όλες μαζί. Το ίδιο και με το πακέτο με τα μήλα. Μένω στην Κολωνία στο προάστιο Νίπες. Κάθε μέρα υπάρχει εκεί μια λαϊκή αγορά μέχρι τις 2 το μεσημέρι. Όταν κλείνει η αγορά πετάγονται πολλά. Πολλοί φτωχοί άνθρωποι μπορούν να ζήσουν από αυτά. Όταν βρίσκω στο δρόμο ένα σεντ το παίρνω. Γιατί όταν βρω ένα κομμάτι ψωμί να μην κάνω το ίδιο».
Σαφής πολιτική τοποθέτηση
Ο Ρασόλ είναι 28 χρόνων, άνεργος και χρειάζεται τα τρόφιμα αυτά για να ζήσει. Με αυτά πρέπει να θρέψει και την οικογένειά του.
Για άλλους όπως ο Γιοργκ είναι η πεποίθηση που τους οδηγεί το βράδυ στα κοντέινερ των σκουπιδιών: «Μπορεί να πει κανείς πως είναι cool να ψάχνεις στα κοντέινερ. Νεαροί με κουκούλες και μπλουζάκια του Τσε Γκεβάρα ψάχνουν στα σκουπίδια. Μετά από κανένα δυο χρόνια τα παρατάνε και ακολουθούν την πεπατημένη».
Ο Γιοργκ είναι ένα από τα πιο γνωστά μέλη αυτού του ιδιότυπου κινήματος στη Γερμανία. Ζει έτσι εδώ και 15 χρόνια. Η παρέα του και αυτός δεν ξοδεύουν τίποτα για φαγητό, στέγη ή είδη πολυτελείας. Για τον Γιοργκ είναι ηθικά απαράδεκτο άνθρωποι να πεθαίνουν από την πείνα και άλλοι να πετάνε τόσα τρόφιμα στα σκουπίδια. Η θέση του είναι καθαρά πολιτική:«Το θέμα δεν είναι ότι καταναλώνω ένα προϊόν που έχει λήξει, αλλά ότι με την αγορά του προϊόντος αυξάνω τη ζήτηση. Από τη στιγμή που τα παίρνω από τα κοντέινερ δεν γίνομαι κρίκος στην αλυσίδα. Πολλά δεν μου αρέσουν σε αυτή την κοινωνία και δεν ασχολούμαι μόνο από χόμπι με την πολιτική».
Στη Γερμανία πάντως το να παίρνεις τρόφιμα από τα κοντέινερ θεωρείται κλοπή και όλο και περισσότερα σουπερμάρκετ προσανατολίζονται να τα κλειδώνουν. Έχουν βέβαια κάθε συμφέρον.
Ulrike Hummel / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθυνος Σύνταξης:Στέφανος Γεωργακόπουλος

Ο Armageddon του Ραδιοφώνου

Ok. Και επάνω που νόμιζα ότι τα έχω δει όλα έρχεται αυτό!
Καλά, αφήνω τον τίτλο (τόσο εμπνευσμένος!). Μου θύμιζει τη γνωστή ηρωίδα κινουμένων σχεδίων (Ντο-Ντο-Ντορα η μικρή εξερευνήτρια!)
Καλά, αφήνω το λογότυπο (με το μικρόφωνο-καλαμπόκι). Πολύ "high-tech".
Καλά, αφήνω τη φωτό (αραχτή χαλαράαααα στην μπάρα) η οποία φαίνεται "ξεγυρισμένη" από φυλλάδιο πρόσφατης προεκλογικής καμπάνιας.
Καλά, αφήνω και τα σποτάκια (μου θυμίζουν τα διαφημιστικά των επιθεωρήσεων, αυτά που ακούγαμε καλοκαίρι στον τόπο των διακοπών μας να διαλύουν το μεσημεριανό όνειρο με γκαρίδες διαλαλώντας την πραμάτεια τους).
Αλλά, ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΗΣ I-POD ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ;;;;;;;;
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!...
ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!!!!

Υ.Γ. Δεν θα το αφήσω, θα επανέλθω!